Dä schunge Nahm Maria (ZVS 2006-01)

Abgelegt in Mundart

Geschrieben am 13.11.2011

Schlagwörter:

„O konner, o konner“, saht Jöb, „juht, datt mer alt esu ahlt oss. Mer köhnt jo nierens mie mot fort. D’Halschet versteht mer net mie, well alles esu wegt herjehohlt jet. On dahn de främ Osdröck, do wees eenen oft wirklich net, wat et oss. Früjer hat mer nämmen Jrompere jekant, hückstens „Quelmänn“, äwer höckt hescht dat „Pommes, Gratin“ oder Pommes Dauphiné“, do soll dan es eene wosse, wat dat oss.  Nee, nee, et oss on der högdier Zekt so vill anischters, on die modern Osdröck machen oss zu schaffen.“ Natürlich hat Jöb recht. Ewer zu senger Zekt duten se och vill Namen verdrijen, on dat mot dän Geburtsname.

Et jet e su vill verschiddener Namen op dr Wäld, äver mer wees net emmer, ob et e weiblichen oder e männlichen oss. Früjer juffen die Namen jo all‘ verdrijt, on hockt sen se su modern, datt mer se net emmer richtich osjeschwatt krescht. Husch ömmes Maria, sahten se Ria, Mia, Marische oder sujar Marikät oder Mizi. Marianne juff Maiänn jenahnt, sujahr manischmol nömme Jänn. Komisch, wat die Lökt früjer fürr en Fantasie hatten. Dä kleene Christoff juff alt direkt va kleen an Stoffel jenant, on bluff e Stoffel boss achtzisch Johr.

Klos, Pitter on Jännes, alles schung Namen, äwwer waröm su en Ömännerung. Jenau wie Jankob, dän Köbes jenahnt juff; Johann Hännes odder Jännes. Mot dä Fraulökt wor et net besser: Katharina husch annisch net wie Kätt odder Katrehng. Züss on Jrehd odder Jrigd woren keen Usnahme, on Traud ebenfahls nett. Als mirr noch ohn’t Schull jung, wahnt do en der Näh’ en ahl Frau, zu därr sahten se emmer Jijert. Äwwer mirr Konner wossten net wat dat bedökt.  Loh ahn esch es erfahre, dat de juht Frau Jertruht husch. Dobej kohnten esu e Nahm doch net ohn de Pass schreijwe, dt hätt jo wall e schungen Durischernehn jän. Meestens, wenn e  Kond jeborre wor, da verlangt de Jott odder dä Pätter, dat dat och hürre Nahm kruch, on esu jung dä Spuk wegder. Do wor en Famillisch, de hatten och e kleen Mädche krijen. De Jott, de kohm allt direkt den anneren Dach no däm Kon kukke. Sie froht dahn de Mamm: „Wie soll dat Kleent dahn heeschen?“ De Mamm saht: „Mir wollten et Luzi nennen.“  „E joh“, saht die Jott, „Zej, dat os och es schunge Nahm.“ Die Mamm wohr jahnz erfijert onn saht no hirem Mahn: Dat Kond os noch net jedöft, dan oss et allt verdöft. Onn elo nenne mir et annisch, wat keene mie verdrije kahn.

Johanna Gallo-Schmitz, Rödgen

Suche Themen

Suche Bücher und Filme

Warenkorb

Keine Produkte im Warenkorb.

ZVS Infobrief abonnieren

E-Mail-Adresse:

Ihre übermittelte E-Mail-Ardresse wird ausschließlich für den Newsletter-Versand gespeichert.
Es erfolgt keine Weitergabe an Dritte. Dieses Formular wird mit reCaptcha gegen Spam geschützt.
Weitere Hinweise zum Datenschutz finden Sie hier.