En schön Bescherung ! (ZVS 2006-12)

Abgelegt in Mundart

Geschrieben am 13.11.2011

Schlagwörter:

Als klee Mädche freut ich mich wie all Känder op den helje Mann. Die Zitt vör den Nikolausdaach wor elutter ze lang. Ab en zo kom och e kleen Zeeche vam Hemmel: en Kir vlooche Nöss durch d’ Venster, die zovellich op wor, en ander Kier woren e paar Plätzjer en d’ Schoh, ab en zo hatt d’Popp nöj Kleeder, die d’Engelcher jebott hatten.
Doch de Nikolaus en Person wor noch net kon. Et wor Kresch on d’Nikoläuse woren an d’Front. Et jofen zwar Weihnachtsmänner während der dütcher Zitt äwer os Elteren schongen dovan net esu begeistert ze sen.
Dan hat doch menge Papa enes Dajes ne jonge Mann us der Noberschaft engageert. Et wor äwer keene männlichen Hannsmuff ze vänne, on esu braht de Nikolaus einfach seng Kusin, e jong Mädche, als Hannsmuff mät. Mer wor alt opjevallen, dat dat Kostüm ze jruess wor on dat dat Dooch en d’Jesieht jet verrutscht wor.
No der feierlichen Bejrüssung bot Papa den höje Jäst ne Stohl an. Doch, oh Schreck ! Ohsen Hannsmuff hat Probleme mät sengem „Outfit“: dat ze jruess Kostüm verrutscht; he stolpert, he verpasst de Stohl, die Vrauebeng vloochen durch t’Luet, he locch op de Bodem…
Den Ablick van de Vrauebeng – on Strömp – hat mer als Kând de lässte Jlove jehollt.
Wie den Hannsmuff dann eröm op de Stohl soss, vrot den helije Mann: „Liebe Kinder, könnt ihr den auch beten ?“ Meng Jedanke woren aneschwo…

Johanna Stoffels (Rocherath, heute Malmedy)

Suche Themen

Suche Bücher und Filme

Warenkorb

Keine Produkte im Warenkorb.

ZVS Infobrief abonnieren

E-Mail-Adresse:

Ihre übermittelte E-Mail-Ardresse wird ausschließlich für den Newsletter-Versand gespeichert.
Es erfolgt keine Weitergabe an Dritte. Dieses Formular wird mit reCaptcha gegen Spam geschützt.
Weitere Hinweise zum Datenschutz finden Sie hier.